बाजुराका छोटे महाराजहरुका नाममा

देश अनुसारको भेष नेता अनुसारको देश। नेपाल किन गरिब भयो भन्ने बिषयमा घन्टौ हैन महिनौ वाइघात बहस गर्न सक्ने तर विकासको नाममा खल्ती भर्न र महल खडा गर्न सक्ने यो देशका नेता र तिनका भरौटे तथा आसेपासेहरुको दबाद र रवाफ हेर्दा एक इमान्दार नेपालीलाई तिनिहरिको अगाडि उभिदा नि आत्माग्लानी हुदोरहेछ । सायद नेपाली नेताहरुमा नैतिकता, आत्मानुशासन र इमान्दारिता खोज्नु भनेको मरुभुमि नेपालमा काकाकुल जनताले पानी खोज्नु सरह हो ।

कथा बाजुरा जिल्ला  कोल्टी नजिकै दासाङ्घुको हो। म र एक पर्यटक साथि रारा घुमेर केही दिनको यात्रा पछि कोल्टि गएर साझ  बास बस्यौ । त्यसपछी खप्तड जाने बिचारले  सोधखोज पछि थाहा भयो । कोल्टीको केही परको दासाङ्घु भन्ने ठाउँबाट मार्तडी जाने जीप पाइने र त्यसपछी आछाम हुँदै डोटिको शिलगुढी भन्ने ठाउमा बसबाट झरेर जानसकिने जानकरी पाएपछी भोलिपल्ट बिहान अङ्ग्रेजी नयाँ वर्षको दिन बाजुराको कोल्टीबाट दासाङ्घु लागियो । स्थानियका अनुसार पन्ध्र मिनेट लाग्ने बताए पनि हामिलाइ अन्दाजी चालीस-पैंतालीस मिनेट लाग्यो। हामी अन्दाजि पौने नौ बजेतिर जीप पाउने ठाउँ  दाङ्साघु पुगियो । हामी त्याहाको काउन्टर खोज्दै हिड्दै थियौ । हामी टिकट काउन्टर कटेर अघि बढी सकेछौ।

त्यसैबिच, एउटा निलो जाकेट लगाएको मान्छे हामिमाझ आए। उनले सोधे , जिप खोज्नु भएको हो ? मैले भने हो । मार्तडी जान्छनी जिप हैन त । उनले मन्द मुस्कान सहित जाने बताए। कतिबजे जान्छ भनेर सोधे। यताबाट जाने बिहानै गैसकेको र उताबाट दुई जीप आउदैछ। पहिलो जीपमा तपाइलाइ पठाइदिउला । हामि कुरा गर्दै काउन्टर अगाडि आयौ र उहाले नजिकैको एक होटलमा होम्रो झोला राखिदिनु भयो र यतै बस्नु भन्नु भयो। हामिलाइ अगाडिको सिट दिनुहोला । उहाले मुस्कान सहित टाउको हल्लाउदै हुन्छ भन्नू भयो । हामी नजिकै उभिरह्यौ । केही बेरको अन्तरालमा केही अरु मानिस पनि आए । उहाहरुले पनि जीपको बारेमा कुरा गर्दै थिए । एकैछिन पछि जीपको काउन्टरको मान्छेले अहिले पैसा दिनुस। मान्छे धेरै छन। हामिलाइ सजिलो हुन्छ। मैले दुइटा हजारको नोठ दिए। उहाँले छसय फिर्ता दिनुभयो । त्यसपछी थाहापाए भाडा एक जनाको सात सय रहेछ।

हामी यता हिड्यौ उता हिड्यौ त्यो सानो ठाउँमा । त्यहाको सबै  पसल नयाँ  र अस्थाइ भएकोले सबै पसल र होटेल जस्ताले बारेर बनाइएको थियो। हामिले पनि एउटामा गएर दहि र रोटि तरकारी खायौं । त्यसपछी आएर जीप कति बजे आइपुग्छ भनेर सोधे ? उहाले बाटोमा भएको र केही छिनमा आइपुग्ने बताए । मैले सोही कुरा फेरि अङ्ग्रेजीमा मेरो साथिलाइ बताए ।  हामी एता उता गर्दै कहिले चिया पिउदै त कहिले केरा किन्दै खादै यता उता गर्दै दिन काट्दै थियौ । जीप आउला आउला आउदैन। फेरि एकपटक सोधे के छ जीपको खबर भनेर । उहाले हास्दै यहि माथी आएर खान खान लागेको र छिटै आउने बताए । पर्खी बस्यौ जिप आउँछ भनी । फर्की हेरि रहेयौ जीप आउँछ भनी। अँखा थाकिरहेका थिए हेर्दा हेर्दै जीप आउँछ भनी । सुर्य आकाशमा परिक्रमा गर्दै थिइन । यता धर्तिमा म यश दाङ्साङ्घु बजारको दसौ पटक जति परिक्रमा गरे होला। सबै हामिलाइ कौतुहलाता पुर्वक हेर्दै थिए भने केहिले कौतुहलाता पुर्वक केही प्रश्न मलाइ गर्दै थिए । मैले उनिहरुले शोधेजतिको उत्तर दिदै हिडे । उस्ले भनी म चाहिँ चिडियाखानामा राखिएको जनावर र तपाइँचाहिँ परिचय पाटिका । यो चाहिँ उसले बारम्बार मैले उच्चारण गरेको  उसको देशको नामले गर्दा यसो भनेकी थिइ ।

हामी फेरि फर्केर काउन्टर छेउमा नै आयौ। जीप आउदै गरेको बताए जीपका कर्मचारिले। खुशीहुँदै त्यहीँको एक पसलमा चिया पिउदै केही घण्टाको अन्तरालमा अन्तै कतै पुग्ने कल्पनामा दुब्यौ । हामि बाहिर आयौ । अझै जीप आएन। यता उता गर्दै रह्यौ । अन्तमा माथि डाडाबाट जीप गुड्डै - गुड्डै हाम्रो अगाडि आएर रोकियो । अब त जान पाइने भयो भन्दै मन मनै खुशी भैयो । घाम पनि उज्यालो र ताप छर्दै पश्चिमतिर आफ्नै गतिमा  हिंडिरह्यो । अब त घामसङ्गै आफु पनि अलि पश्चिम जान पाइने सोच्दै रह्यौ । जीपबाट आएका केही मानिस ओर्लिए । जीपको सबै ढोका एकछिन बन्द गरे । सबै मानिस एक छिन अलमलमा परे । त्यसपछी त्यहाँ  केही नयाँ  मानिस जीपको ढोका छेउमा पुगे । त्यसपछी काउन्टरका स्टाफले ड्राइभरलाइ ढोका खोल्ने इसारा गर्दै को को जाने हो भित्र बस्नुस भने । जो पछि आएर जीप छेउ उभिएका थिए उनिहरु गुरुर्‍अ भित्र छिरे । हेर्दा हेर्दै मैले बिहान नौ बजे भन्दा अगाडि आएर पैसा तिरेर  बुकिङ गरेको सिटमा बिराजमान भए । म चाहिँ मेरो सिटको प्रतीक्षामा रहे । सब चुपचाप हेरिरहे । कोहि केही बोल्दैनन । म दङ्ग छु मलाइ केही थाहा छनै । यहाँ  के भैरहेको छ भनेर । कोइ पनि हाम्रो झोला कोठाबाट निकाल्ने कुरा गर्दैनन। म अलमल्लमा परे । एता उता काउन्टरका मान्छेलाइ हेरे । कतै देखिन , उनी कतै गुप्त बिलिन भएका थिए ।  मैले बिनम्र पुर्वक सोधे हाम्रो सिट खोइ ?  त्यहा कोइ केही बोल्दैन । हेर्दा मान्छेकै आकृतिका देखिन्छन तर ब्यवहार चाहिँ कुनै नदी किनारमा बिराजमान ढुङ्गा प्रकृतिका देखिन्छन । अगाडि सिटमा बसेको एक पुरुष ओर्लिएर एक सिट दिन सकिने कुरा बताए । मैले भने हामी दुई जना छौ र हामिलाइ दुई सिट चाहिन्छ भने । उनी सिटमा बसे एकछिन मलाइ हेरे । म मेरो साथिसङ्ग के भैरहेको बताइ रहेको थिए । अगाडि सिटमा बस्ने महासयले सायद अङ्ग्रेजी बुझ्नुभयो । जीपको शिसा बन्द गर्नुभयो । जीप एकछिन रोकियो । अगाडि बस्ने महासय न्याउरो मुख पार्दै यता उति हेर्दै थिए ।   जीप धुलो उडाउडै अघि बढ्यो । ती भलाद्मी महासयहरु मैले बिहानै किनेको सिटमा बलात्कार गर्दै हुइकिए ।

ती को थिए केहि थाहा थिएन । अकस्मात यस्तो हुदा दुखी थिए । ती को थिए जान्ने उत्सुकता पनि थियो । केहिले लज्जा बोध गर्दै थिए केही मेरो कुराले अलि आक्रोशित पनि देखिन्थे । तर मुख खोलेर बोल्ने आट गरेका थिएनन ।  केही छिन पछि थाहापाए उहाँहरु एमाले पार्टिका अगस्त्यमुनी माहासय हुनु हुदो रहेछ । अस्ताउदै गरेको सुर्यसङ्गै अलि पश्चिम मार्तडी जाने सपनालाइ दिउसै औशिको रात पर्ने अरु कोइ नभएर सुर्य नै चिन्ह लिइ चुनाव लड्ने एमाले पार्टिका नेता । कस्तो बिडम्बना एउता सुर्यबाट अर्को सुर्य माथी बलत्कार । कस्ले सुन्दोरहेछ त जनताको चीत्कार ।

कहिले काहीँ काचका पर्दामा आदर्शका गफ छाट्ने प्रदिप ज्ञावाली, योगेश भट्टराई, गोकर्ण विष्ट लगाएतलाइ यस्ता घटनाले कुरि कुरि गर्छ कि गर्दैन कुन्नी । आगे तपाइहरुकै मर्जी ।  हुनत नेपालमा नेता हुनलाइ निम्नतम योग्यता नै बेइमान, इमान जमान नभएको, बोलिको ठेगान नभएको र अधिक रुपमा गाली र बेइजेत्ती पाच्य रस भएको हुनुपर्दछ ।  नत्र भने त सफत लिनु भन्दा अघि नै राजिनामा दिनुपर्दछ नैतिकताको आधारमा । बिचरा नेपाल माता - नेपाल आमा । मलाइ त यति कष्ठ अनुभव भैराको छ । बिचरा तिमिलाइ कस्तो भाको होला।  यी दुष्टगणले सधै सधै दिउसै रात पारी तिमिलाइ लात मारी तारा गन्दा भित्र भित्रै कति दुखेको होला । कति रोएको होला । कति ओटा गण्डकी, कोशी, कर्णाली बगे होला तिम्रो आखाबाट । यी यहाका कपुत हरुलाइ सायदै थाहा होला । अब त एउता सपूत जन्माउ नेपाल आमा । अब पनि तिमिले कपुतहरुलाइ तह लगाउन सपूत जन्माउन नसके तिमी मर्नेछौ नेपाल आमा । तिमिलाइ यी कपुतहरुले छिट्टै मार्न सक्नेछन । त्यसैले छिटो एक सपूत जन्माइ तिम्रो भक्तकणलाइ रक्ष गर।

देशलाइ राजनितिज्ञ र विभिन्न पार्टीहरुले कसरी दबाव र भयमा राखेका छन भन्ने यो एउता गतिलो उदाहरण हो। अन्तमा सुत्ने  बेलामा होटलका भाइले नरिसाउन आग्रह गर्दै उनी एमालेको उपसभापती भएकोले आफुले केही गर्न नसकेको बताउदै । आफू सुन्ने कोठामा हामिलाइ सुताउदै आफुले सकेको दयाभाव र ममता देखाए । मुरि मुरि धन्यवाद भाइलाइ मीठो खाना र सहृदयको लागि।